Osmanlı kayıtlarında yer alan bilgilere göre, Diyarbakır, yüzyıllar boyunca farklı kültürlere ev sahipliği yapmış, etnik ve dini çeşitliliğiyle bilinen bir şehir. 19. yüzyılda da bu çok renkli yapısını koruyan Diyarbakır, Müslüman nüfusun yanı sıra hatırı sayılır bir Hristiyan cemaate de sahipti. Bu cemaatlerden biri de, Osmanlı belgelerinde ''Yakubi'' olarak adlandırılan Süryanilerdi.
MARDİN'İ BIRAKIP DİYARBAKIR'A YERLEŞTİLER
Kayıtlarda, 19. yüzyılda Süryani Patriklerin, asıl merkezleri Mardin'i bırakıp Diyarbakır'a yerleştikleri belirtiliyor. Peki bu gizemli göçün ardında yatan sebep neydi?
Bilinenin aksine, Süryani Patrikleri 19. yüzyılda Mardin'deki Deyruzzafaran Manastırı'nı terk ederek Diyarbakır'a yerleştikleri belirtilen kaynaklarda, bu şaşırtıcı göçün ilk örneğinin, Patrik Gevergis (1818-1836) ile yaşandığı, ardından Patrik II. Yakup'un (1847-1871) da Mardin cemaatiyle yaşadığı anlaşmazlıklar sonucu Meryem Ana Kilisesi'ne sığınarak Diyarbakır'ı patriklik merkezi ilan ettiği belirtiliyor.
PATRİK RAHATSIZLIKLAR SONUCU MARDİN'E GÖNDERİLDİ
Patrik Abdulmesih (1895-1905), Diyarbakır'da yol açtığı rahatsızlıklar nedeniyle valilik ve ordu tarafından Mardin'e geri gönderildiği ifade ediliyor.