Doğu ve Güneydoğu’nun neredeyse bir çok köyünde aileler karınca kararınca imkanları dahilinde her kış kavurma yapar.
Artık gelenek haline gelen bu durum neredeyse yüzyıllardır sürüyor. Özellikle de Kasım ayları, bu keyifli geleneğin en çok yaşatıldığı ay. Ekonomik durumu iyi olan bir çok aile bu ayda, hane halkının kalabalığına göre küçük veya büyük baş hayvanlarından birini keserek kışlık kavurma olarak stoklar. Böylece çetin geçen kış günlerinde, daha önce hazırlanan kavurmalar afiyetle yenir.
Kavurmanın lezzeti kadar yapılış şeklide önemli.Çünkü kavurmanın lezzetli olması daha çok yapılış şekline bağlı. Kavurmalık hayvan kesildikten sonra suyunun süzülmesi için bir gün boyunca asılı kalır. Daha sonra doğranarak bir kazana yerleştirilir ve bir gece tuzda bekletilir. Ardından da pişirme işlemi başlar. Burada en önemli ayrıntı ise hangi ateşte pişeceği.
Burada kullanılacak odunların çeşidi önemli. Yıllardır kavurma yapanların tek tercihi genelde meşe ağacı oluyor. Hem bölgede bol olması, hem de yanma şekli kavurmanın kararında pişmesini sağlıyor. Tabi bir yandan kavurma pişerken, diğer yandan da bir başka kazanda evde hazırlanan sade teryağı da ateşte kıvamını alıyor. İkisi de hazır olduğunda, yağ kavurmanın üzerine dökülerek süreç tamamlanıyor.
