Bölgede, bin kişiye bir ya da iki hekim düşerken, bazı kentlerde ise durum daha da vahim.
TÜİK verilerine göre Urfa, Bingöl, Bitlis, Muş, Siirt, Hakkari, Şırnak, Ağrı, Iğdır, Mardin ve Batman gibi illerde bin kişiye düşen hekim sayısı yalnızca bir.
Hatta bazı illerde uzman hekimlerin sayısı sıfıra inmiş durumda. Hastane ve yatak sayılarındaki eşitsizlik de bu bölgelerde belirgin olarak kendini gösteriyor.
Bu tablo, sağlıktaki eşitsizliği çarpıcı bir şekilde gözler önüne seriyor.
Sağlık Bakanlığı İstatistik Yıllığı'nın ardından TÜİK'in de verilerine bakılırsa, sağlıktaki eşitsizlik giderek derinleşiyor.
Veriler, hekim, yatak ve hastane sayılarındaki bölgesel dağılımdaki adaletsizliği bir kez daha doğruladı.
Bin kişiye düşen hekim sayısının en yüksek olduğu il, dört hekim ile Ankara. Bu ili İstanbul, İzmir, Eskişehir, Isparta, Trabzon ve Edirne izliyor.
Ege, Akdeniz, Marmara ve Karadeniz’in birçok kentinde bin kişiye iki hekim düşerken, Doğu ve Güneydoğu’da bu oran bir olarak haritada yer alıyor.
Benzer tablo hastane sayısında da kendini gösteriyor.
İstanbul, çoğunluğu özel olmak üzere 234 hastane ile en çok hastane bulunan il. Bunu 84 ile Ankara, 63 ile İzmir izliyor.
Hastane sayısının en az olduğu iller ise Kilis, Ardahan ve Iğdır.
Diyarbakır Tabip Odası Başkanı Dr. Veysi Ülgen, bu durumun pek çok nedeni olduğunu belirtiyor.
Özellikle hekim göçüne dikkat çeken Ülgen, KHK’lerle ihraçlar ve ihraç riski nedeniyle pek çok hekimin bu bölgede çalışmak istemediğini ve bunun da çalışma isteğini kırdığını anlatıyor.
Sağlık emekçileri en çok çalışma şartlarından şikayet ediyor.
Çalışma şartlarının yanı sıra şiddet, hekim göçü gibi faktörler eşitsizliğin başlıca sebepleri arasında yer alıyor.
Bölgesel sağlıktaki eşitsizliğin nedenleri arasında gösterin bir konu da hekim göçü. Tıp öğrencileri daha 4. ve 5. sınıftayken yurt dışına gitme hazırlıklarına başlıyor.
Dr. Ülgen’in dikkat çektiği bir diğer önemli konu ise bölgedeki hekim sayısının giderek azalması ve uzman hekim sorununun yaşanması.
Peki, bu durum nasıl düzeltilir?
Sağlıktaki bölgesel eşitsizliğin giderilmesi için bazı adımların atılmasını gerektiriyor.
Örneğin; bölgede çalışacak hekimler için çalışma şartlarının iyileştirilmesi, şiddet olaylarına karşı sıfır tolerans politikası, hastane ve sağlık merkezi sayılarının artırılması, göçün önlenmesi için cazip çalışma koşulları ve kariyer fırsatları sunulması teşvik ve destek programları uygulanabilir.
Ya da tespit edilen sorunların çözümüne yönelik adımlar atılabilir.
Sağlıkta yaşananlar acilen düzeltilmeli, aksi takdirde sorun daha da büyüyecek ve sağlık hizmetlerine erişim zorlaşacak.
Sağlıklı bir toplum için tespit edilen sorunlara yönelik adımların ivedilikle atılması gerekir.
