86 yıllık yaşam hayatına neler, neler sığdırmadın ki... Neler, neler yaşamadın ki bu fani dünyada…. Son kalemizdin, koca çınarımızdın ablacığım..
Dominant, otoriter ve disiplin aşığı biriydin…. Ne desen onun olmasını isterdin. Dediğin dedikti senin...
8 tane çocuğunu da bu doğrultuda yetiştirdin. Bazen kızdığın olurdu, bazen de dövdüğün. Âmâ hep çok severdin onları...
Dobra bir yaradılışın vardı. Sözü evirip çevirmez, esirgemez pat diye söylerdin. Zorluklara göğüs gerer, üstesinden gelirdin Temiz kalpliydin canım ablam.
Çocukların üstüne fazla gitme dediğimde bana da kızardın. Ama kızgınlığın o andı. Sonra uçar giderdi.
Hep etrafında isterdin çocuklarını, kardeşlerini. Hep arayıp sormalarını isterdin. Gözün gönlün tok paylaşmayı severdin.
Haksızlığı asla kabul etmezdin. Kimseye eyvallah etmezdin.. Erkek gibi kadındın be abla...
Hani kırk erkeğe bedeldi derler ya, işte sen öyleydin. Gözü pek, kimseye diyet borcum yok derdin... Başı dik, onurlu biriydi...
Bende onur duyardım senin bu tavırlarına...86 yıllık ömründe çok anılar sığdırdın. Sefayı da, cefayı da, acıları da yaşadın, ama yılmadın...
Ömrünün bir bölümünü yalnız geçirdin. Namerde boyun eğmedin...Çok söylendin, çok nasihatler ettin, ama nafile...
Annem gibi sende; ''Gora pire, mala pire '' derdin...
Sen koca çınarımızdın. Bir sen kalmıştın başımızda...Çekip gittin bu fani dünyadan...
Bizi yetim bıraktın be abla...
Hep senin küçük kardeşindim…. Beni çok severdin çok….
Canım ablam, Mekanın Cennet, Melekler Yoldaşın olsun…
Kalbimde bir meşale gibi hep yanacaksın…
